استفاده از شعر حافظ در دوران موسیقیایی ایران

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز فارس، استاد و مدرس موسیقی دانشگاه در نشست حافظانه مرکز حافظ‌شناسی و کرسی پژوهشی حافظ، با عنوان تحلیل خویشاوندی حافظ با موسیقی گفت: بررسی تطبیقی ابیات مختلف غزلیات حافظ و موسیقی امروز ایران، بیانگر ظرفیت شایان توجه واژه‌های شعر حافظ، از نظر بافت آوایی با موسیقی است.
مسیح افقه افزود: رویکرد بسیاری از حافظ‌پژوهان بر گرایش حافظ به موسیقی تاکید می‌کند و بسیاری از مطالعات گذشته در زمینه ارتباط حافظ با موسیقی، براساس بررسی اوزان عروضی، شناسایی تناوب هجا‌ها و استفاده از واژگانی اشاره کرده‌اند که احتمالا در میان نوارندگان یا موسیقی‌دانان هم‌عصر حافظ مرسوم بوده است.
وی گفت: برای توصیف علمی موسیقی، مؤلفه‌های متعددی را باید تعریف کرد؛ اما دلایل کافی برای اثبات وجود موسیقی آوازی مانند آنچه در ردیف دستگاهی کنونی ایران وجود دارد، در دست نیست.
استاد دانشگاه شیراز افزود: در غزلیات حافظ استفاده از واژه‌هایی مانند می، یار، که، مثال‌هایی از واژگان یک‌بخشی و واژه‌هایی مانند جهان، نسیم، بیا، واژگان دوبخشی هستند، زیاد شنیده می‌شود که با هرنوع از عناصر زمانی موسیقایی، قابلیت تلفیق دارند.
افقه افزود: باتوجه به این که موسیقی ایران از زمان حافظ تا کنون در حال تغییرات و دگردیسی‌های بسیاری بوده است و چندان دور از ذهن نیست که در موسیقی دوره‌های مختلف تاریخی ایران شعر حافظ استفاده شده است
وی با بیان این که استفاده حافظ از واژه‌های یک‌بخشی و دوبخشی، امکان تلفیق شعر و موسیقی را به‌میزان چشمگیری افزایش داده است افزود: استفاده از واژگان در شعر حافظ، با هرگونه تغییر ساختاری در موسیقی کلاسیک ایران قابلیت تلفیق دارد.
این استاد موسیقی گفت: به‌کارگیری این واژه‌ها، به ذوق موسیقایی سراینده اشاره می‌کند و احتمالا حافظ، غزلیاتش را می‌خوانده یا به خوانندگان زمانش می‌سپرده و پس از تلفیق، تصحیح نیز انجام می‌داده است.