خطبه حضرت زینب (س) و اسارت دشمنان دین اسلام

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ این خطبه به معنی فراموش نکردن فتنه‌های اهل کوفه و هشداری در باره این رفتار‌ها، با رویکرد تبیین روانشناسانه و جامعه شناسانه و دین شناسانه است.

این نمایش دینی به بلندای تاریخ ایستاده است و امروز هم با هویتی مستحکم‌تر و روشن‌تر پرده از نفاق و تزویر برخی از مردم زمانه‌ها بر می‌دارد و نشان می‌دهد که هر روز عاشورا و هر جا کربلاست و بر مومنان و حسینیان است که همواره خیمه حضرت سیدالشهدا (ع) را برپا دارند و لحظه‌ای این امانت را وانگذارند که دشمنان مترصد غفلت ما هستند.

کسانی که در برابر دین می‌ایستند آن را تحرف می‌کنند، با تزویر مخلوط می‌کنند و ادعای "نومن ببعض و نکفر ببعض" قبول بخشی از دین و کفر به بخش دیگری از دین اسلام را دارند، دین را در خدمت خود می‌گیرند نه اینکه در خدمت دین باشند؛ ظالم‌ترین، شقی‌ترین و بدترین افرادی هستند که در ظاهر انسان نما هستند و در باطن وارد جریان "اسفل السافلین" شده اند بلکه از ان هم پست تر.

رفتار مردم کوفه در حادثه کربلا، نهایت پستی و رذالت را از کردار و گفتار ان‌ها نشان داد. 

این رفتار کوفیان در برابر کسانی است که در اوج تعالی انسانی و عصمت رفتاری و کرداری هستند و اینجاست که حضرت زینب (س) فرصت اشکارسازی نفاق دشمنان دین و انسانیت را از دست نمی‌دهد و منافقان و اهل تزویر را رسوا می‌کند.

این خطبه با سلام و درود و تحیت بر محمد و آل محمد (ص) آغاز می‌شود که روشن‌ترین شاخص برای معرفی اهل بیت (ع) است.

رژه واژه‌ها و واژه افرینی‌ها؛ چشمان کور مردم بی بصیرت را هم به لرزه در می‌آورد؛ اما، چون فاقد بصیرتند؛ کورترهم می‌شوند، راه فرار را هم نمی‌یابند و در بن بست فقر بصیرت و گستره تزویرو نفاق، بر سر خود می‌کوبند و اشکی می‌ریزند که به هیچ وجه روشنی دل را به ارمغان نمی‌اورد، چون دل بینایی در پشت این چشم‌ها قرار ندارد.

اما جرات فرار از لحظه‌های پر طنین کلام رانی عقیله بنی هاشم را هم ندارند و فقط به گریه پناه می‌برند. حضرت زینب دختر حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) است؛ وارث کمال بلاغت؛ تمام فصاحت و نعمت عفت و عصمت و تبیین کننده پیام همه انبیاء و رسالت خاتم و پدر و مادر و همه شهدای کربلا هستند که از ابتدای خلقت اغاز می‌شود و تا قیامت هم ادامه خواهد داشت.

حضرت زینب با حیایی کامل و سخنوری وارسته و در هیبت یک انسان صاحب عصمت ظاهر می‌شود و تابلوی واقعی از زبان گویای امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام را به نمایش می‌گذارد.

با یک کلام و دستور ان حضرت همه مردم و حاضران مجبور به سکوت می‌شوند.

حضرت زینب سلام الله علی‌ها به مردم اشاره کردند که ساکت شوید و ناگهان نفس‌ها در سینه‌ها حبس شد و زنگ شتران از صدا افتاد.

آن گاه فرمودند: ستایش از آن خداست و درود بر پدرم محمد (ص) و خاندان پاک و نیکوکارش (بیان توحید و نبوت و امامت).‌ای مردم کوفه،‌ای مردمان حیله گر و خیانت کار؟! گریه می‌کنید؟ اشک چشمانتان خشک نشود و ناله هایتان آرام نگیرد.

آن حضرت اجازه تزویر نمی‌دهند و نمی‌خواهند فقر بصیرت اهل کوفه از یاد‌ها برود و خطاب می‌کنند‌ای مردم کوفه بصیرتی ندارید و این واکنش‌ها، لحظه‌ای و از روی ناچاری و نفاق است و کار شما مانند آن زنی است که رشته خود را پس از محکم بافتن، یکی یکی از هم می‌گسست و شما هم عهد‌ها و سوگند‌های خود را در میان خویش، وسیله فریب و تقلب کرده اید.

هدف حضرت زینب (س) این است که بی بصیریتی این مردم را تبیین کنند که اگر بصیرت می‌یافتند ابن زیاد ملعون جرات جسارت پیدا نمی‌کرد.

حضرت زینب (س) خطاب می‌کنند: آیا در میان شما بجز وقاحت و رسوایی، سینه‌های آکنده از کینه، دو رویی و تملق، همچون زبان پردازی کنیزکان و ذلت و حقارت در برابر دشمنان چیز دیگری نیز یافت می‌شود؟ یا همچون سبزه‌هایی هستید که ریشه در فضولات حیوانی دارد یا همچون جنازه دفن شده‌ای که روی قبرش را با نقره تزیین کرده باشند؟

بد توشه‌ای برای آخرت فرستاده اید؛ توشه‌ای که همان خشم و سخط خداست و در عذاب جاویدان خواهید بود.

آیا گریه می‌کنید؟ زار می‌زنید؟ به خدا سوگند که باید گریه کنید، پس بسیار بگریید و کمتر بخندید، چرا که دامان خود را به ننگ و عار جنایتی آلوده اید که تا ابد نتوانید شست.

 این همان وعده الهی است که اهل ظلم سرانجام گرفتار عمل خود خواهند شد و راه فراری ندارند.

جنایت اهل کوفه فقط یک ظلم محدود زمانی و مکانی نیست بلکه ظلمی به گستره تاریخ و در حق همه انبیاء (س) و ائمه (ع) است و این ظلم اثار فاسد خود را تا امروز ادامه داده است و امروز گروه تروریستی داعشی‌ها و تکفیری‌ها و وهابی‌ها فقط یک نمونه از فساد‌های یزدیدیان زمان است.

حضرت زینب (س) خطاب می‌کنند: چگونه می‌توانید ننگ حاصل از کشتن فرزند رسول خدا (ص)، خاتم پیامبران، معدن رسالت و سرور جوانان اهل بهشت را از دامان خود بزدایید؟ کسی که پناه مومنان شما، فریادرس در بلایای شما، مشعل فروزان استدلال شما بر حق و حقیقت و یاور شما در هنگام قحطی و خشکسالی بود.‌ای مردم کوفه بار سنگین و بدی بر دوش خود نهادید، پس رحمت خدا از شما دور و دورتر باد. 

تلاشتان بیهوده، دستانتان بریده، تجارت تان قرین زیان شده است، خود را به خشم خدا گرفتار کرده اید و بدین ترتیب خواری و درماندگی بر شما لازم آمده است. وای بر شما‌ای مردم کوفه!‌ای مردم کوفه آیا می‌دانید چه جگری از رسول خدا دریده اید؟ چه زنان و دختران با عفت و وقاری را از خاندان او به کوچه و بازار کشانده اید؟! چه خونی از آن حضرت بر زمین ریخته اید؟! و چه حرمتی از او شکسته اید؟! شما این جنایت فجیع را بی پرده و آشکار انجام دادید؛ جنایتی که سر آغاز جنایات دیگری در تاریخ گشته، سیاه، تاریک و جبران ناپذیر بوده، تمام سطح زمین و وسعت آسمان را پر کرده است.

آیا از اینکه آسمان خون باریده است، تعجب می‌کنید؟ در حالی که عذاب آخرت در مقایسه با این امر، بسیار شدیدتر و خوار کننده‌تر است و در آن روز کسی به یاری شما نخواهد آمد.

پس مهلت‌هایی که خدای متعال به شما می‌دهد موجب خوشی شما نشود، چرا که خدا در عذاب کردن بندگان خود شتاب نمی‌کند، چون ترسی از پایمال شدن خون و از دست رفتن زمان انتقام ندارد و همانا که خدای شما همیشه در کمین است.

مردم کوفه که از شنیدن این سخنان حیران و سرگردان شده بودند، می‌گریستند و دست‌های خود را به دندان می‌گزیدند. 

در این لحظه پیرمردی که اشکِ چشمش جاری گشته و محاسنِ او را‌تر کرده است، دست‌هایش را به سوی آسمان بالا برد و به حضرت زینب (س) گفت که" بزرگان شما بهترین پیران، زنان شما بهترین زنان، جوانان شما بهترین جوانان، نسل تان بهترین و کریم‌ترین نسل‌ها و فضیلت تان هم بهترین فضایل است".

 

 

این خطبه در این حال که نشان دهنده ضرورت حفظ اقتدار در برابر دشمنان است، این را هم بیان می‌کند که فقط با بصیرت دینی و فقه سیاسی و روانشناسی بصیرت افزا و جامعه سازی دینی می‌توان از نهضت حضرت امام حسین (ع) دفاع کرد و حسینی شد و حسینی ماند و باید مواظب خود باشیم که از این معیار فاصله نگیریم. کسانی که به جای جهاد تبیین نظام اسلامی به یاری دشمنان در جهاد تحریف کمک می‌کنند هرگز نمی‌توانند حسینی باشند حتی اگر شب و روز ادعا کنند. 

جنگ بصیرت با تزویر و نفاق همچنان ادامه دارد و ادامه خواهد داشت و بصیرت‌ها اگر حسینی نباشد، در برابر یزیدیان، ذلیل و گرفتار زندگی ذلت بار و پست‌تر از مرگ خواهیم شد؛ پس همه سرباز بصیرت باشیم. "کونوا للظّالم خصماً و للمظلوم عوناً» و این بیان مولای ما امیرالمؤمنین (ع) است که همیشه با ستمگران در ستیز هستیم و همیشه حامی مظلومان عالم خواهیم بود و یکی از ستون‌های اساسی انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران همین است که در برابر ستمگران بایستیم و به حمایت مظلومان بپا خیزیم. جمهوری اسلامی ایران هم امروز به فرموده سردار شهید حاج قاسم سلیمانی حرم اهل بیت (ع) است. حافظ و مدافع حرم اهل بیت (ع) باشیم.

یادداشت: اسماعیل محمدی