ورود هوش مصنوعی به اتاق های خبر و مسئولیت های جدید خبرنگاران

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، برخی برجنبه‌های مثبت آن همچون کاهش هزینه‌ها، سرعت و دقت عمل خبرنگاران تاکید و برخی نیز بر پیامد‌های اخلاقی و مقوله شفافیت از جنس الگوریتمی بحث می‌کنند.
کاربرد هوش مصنوعی از سال ۲۰۱۴ در خبرگزاری آسوشتیدپرس به عنوان سازمان خبری پیشرو و در سال‌های اخیر بسیاری از رسانه‌های مختلف همچون فوربس، نیویورک تایمز، لس آنجلس تایمز وپروپوبلیکا و... به خودکارسازی محتوای خبری پرداخته اند. امروز کاربرد هوش مصنوعی در اتاق‌های خبری از مرحله گردآوری، تا تولید و مصرف مخاطبان به تعبیری برچرخه خبر و بویژه گردش کار سازمان رسانه‌ای کاملا تاثیر گذاشته است.

همچنانکه در مقیاس رسانه‌های موبایلی ظهور دستیار‌های مجازی فعال کننده صوتی مانند الکسای آمازون، گوگل هوم، و هوم پاد جدید اپل یا حتی سیری که اکنون در آیفون رایج است. این خدمات الگوریتم‌های انسان‌سازی‌شده هستند ودر واقع کد‌های رایانه‌ای هستند که برای برانگیختن وضعیت و حالات انسانی کاربران طراحی شده‌اند. وقتی این سرویس‌ها شروع به ارائه سرفصل‌ها در زمینه‌های خبری به کاربران هر روز صبح می‌کنند، این روند بتدریج از آنجایی که آن‌ها انسان به نظر می‌رسند، می‌توانند رفتار کاربران را تغییر دهند.
با این اوصاف در محفل دانشگاهی وحرفه روزنامه نگاری بزرگترین مانع برای ورود هوش مصنوعی به اتاق‌های خبر، شفافیت است. شفافیت، یک ارزش اصلی روزنامه نگاری، اغلب در تضاد با هوش مصنوعی است که معمولاً در پشت صحنه در قالب الگوریتم کار می‌کند. هنگامی که روزنامه نگاران شروع به استفاده از هوش مصنوعی در تهیه گزارش‌های خود بویژه در روزنامه نگاری داده محور می‌کنند، این موضوع باعث ایجاد مشکلات اخلاقی می‌شود. در این زمینه نکته قابل تامل اینکه چقدر می‌توانند یا باید در مورد کد پشت داستان شفاف باشند؟ آیا توضیح مفاهیم فنی باعث افزایش اعتماد یا کاهش آن می‌شود؟ به عنوان مثال، اگر یک ربات مقاله‌ای ورزشی بنویسد، چگونه یک خبرگزاری باید آن را به خواننده اعلان کند؟ ریال به ویژه زمانی که اخلاق روزنامه نگاری با نگرانی‌های اختصاصی شرکت‌های فناوری روبرو می‌شود.

از سوی دیگر درکنار مساله شفاف سازی، موضوع شخصی سازی اخبار نیز یک نگرانی عمده است.
برای استقرار یک واقعیت مشترک مشکلاتی ایجاد می‌کند. همچنانکه "الگوریتم" فیس‌بوک پس از انتخابات ۲۰۱۶ به دلیل ارائه اخباری که مردم می‌خواستند ببینند، به جای یک رژیم غذایی متعادل و دو حزبی، سرزنش شد. شخصی‌سازی مفهوم خبر به‌عنوان یک رکورد عمومی را نیز به چالش می‌کشد. اگر هر یک از کاربران یک داستان اصلی را ببینیم، اما متناسب با سن، جنسیت، یا معیار‌های فرهنگی خود، هیچ داستان واحدی برای بایگانی کردن وجود ندارد، و بنابراین هیچ تاریخ واحدی از یک رویداد معین وجود ندارد.
با این اوصاف به نظز می‌رسد ایده ورود هوش مصنوعی به زندگی ما زمانی قابل دسترس‌تر می‌شود که به سناریو‌های واقع بینانه تقسیم شود. اما این باعث نمی‌شود که ما به‌عنوان روزنامه‌نگار بخواهیم رابطه‌مان با هوش مصنوعی دشوارتر باشد. همانگونه متخصصان این حوزه توصیه می‌کنند روزنامه‌نگارانی که می‌خواهند با هوش مصنوعی کار کنند، مسئولیت جدی دارند که هشدار‌های مربوط به استفاده از این ابزارها، نحوه کار آن‌ها را در کار روزانه خود درک کنند و با کارشناسانی صحبت کنند که از این ابزار استفاده می‌کنند.