زمینه‌سازی رسانه‌ای شهادت اباعبدالله الحسین(ع)

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اراک؛ هجده هزار نفر برای اعلام حمایت خود از قیام اباعبدالله الحسین(ع) به ایشان نامه نوشتند و بر آغاز قیام اصرار ورزیدند. اما دیری نپایید که در نقطه مقابل قرار گرفتند و مولای خود را به شهادت رساندند.

پاسخ‌های متفاوتی به این موضوع داده شده است. یکی از تحلیل ها، جنگ رسانه ای است که به طور اختصار به آن اشاره می‌شود.

مسلمانان با عملیات سیاسی - رسانه‌ای بنی امیه رو به رو شدند که به اختصار به آن اشاره می‌شود.

یکی از نظریه‌های مهم و کاربردی در زمینه ارتباطات، برجسته سازی است که از سوی دونالد شاو و مکسول مک کامبز مطرح شده است. طبق این نظریه، رسانه در گام اول هیچ‌گاه نمی‌گوید چطور فکر کن ولی طبق فرآیندی خواهد گفت که چطور فکر کنی!

این نظریه از طریق چند کار انجام می‌شود: 

 پوشش گسترده خبر:

در این گام رسانه یک خبر را به صورت عمومی و گسترده میان مردم پخش می کند. ابن زیاد نیز در فضای عمومی اعلام کرد که [امام] حسین یک آقازاده‌ بی دین هست! به گونه ای که همه در مورد این گزاره گفتگو می کردند.

 اتصال به نماد‌های ثانویه:
در این مرحله رسانه‌ها با اتصال خبر به نماد‌های ثانویه و قابل فهم برای مردم، خبر را تفسیر و تعمیم پذیر می‌کنند.

ابن زیاد از مثال پسر نوح استفاده می کرد و [امام] حسین را گمراه از پدر معرفی می کرد.

البته چنین خبری برای مردم کوفه باور پذیر نبود و می‌گفتند: چطور ممکن است پسر رسول خدا گمراه باشد! در اینجا لازم است خبر در چارچوبی مشخص میان مردم منتشر شود. اینجاست که ابن زیاد از تمثیل استفاده زیادی کرد و شان مقدس حضرت را تخریب کرد.

 توسل به افراد مشهور:
در این گام یک فعال رسانه ای تلاش می کند حرف خود را از زبان افراد مشهور بیان کند. این کار ضریب پیام را بیشتر می کند. همان طور که ابن زیاد بسیاری از فعالیت‌هایش را با امضای شریح قاضی پیش می‌برد.

افزون بر این موارد، ویژگی‌های شخصیتی افراد، ایدئولوژی‌ها و تاثیرات درونی و بیرونی جامعه هم کم تاثیر نداشتند. بدین ترتیب، هجده هزار سرباز به مرور دچار تغییر نگرش نسبت به مولای خود شدند و در برابر او شمشیر کشیدند.