اتحادیه اروپا همدست رژیم صهیونیستی در کشتار مردم غزه است

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، برنامه  جهان امروز یکشنبه شب میزبان حنیف غفاری، کارشناس مسائل بین الملل بود که درباره استاندارد‌های دوگانه اتحادیه اروپا صحبت می کرد، این گفتگو را می خوانید.

سؤال: گزارشی را لحظاتی پیش در برنامه پخش کردیم، مواضعی از مقامات اتحادیه اروپا در قبال حوادثی که سال گذشته در ایران بعد از فوت خانم مهسا امینی رخ داد این‌ها اعلام کردند؛ اقداماتی که انجام دادند بخشی از آن مقایسه شد با سکوت و بی عملی شان و حتی حمایتی که از رژیمی داشتند با سابقه‌ای قریب به ۲۰ هزار کشته؛ یک نسل کشی کامل در غزه مقابل چشمانشان، اما همچنان رژیم صهیونیستی دوست اتحادیه اروپا است و آن‌ها اعلام کردند در کنار این رژیم می‌ایستند. اگر بخواهیم سیاست اتحادیه اروپا را در قبال مسأله‌ای مثل حوادث سال گذشته ایران مقایسه کنیم با سیاست هایشان در قبال رژیم صهیونیستی، آن حادثه در قبال فوت یک انسان بود که با شرایط خاص و ابهام در ابتدا همراه بود، اینجا شاهد هستیم که ۲۰ هزار نفر مقابل دوربین‌ها کشته شدند، هر روز هم دنیا این را می‌بیند. این دو را کنار هم بگذاریم چطور می‌شود درباره اتحادیه اروپا فکر کرد؟
آقای حنیف غفاری؛ کارشناس مسائل بین الملل: ما این جا از ساختار و بازیگر به نظرم باید شروع کنیم ؛ یعنی ساختاری که در آن حمایت مطلق از رژیم صهیونیستی به گونه‌ای تعریف شده که در آن بازیگران اعم از این که سوسیال دموکرات، محافظه کار، احزاب جدیدالتأسیس، جریان راست افراطی یا ملی گرا باشند به نوعی خودشان را در پیوند مطلق و مستقیم با تلاویو می‌بینند.

سؤال: پیوند ساختار حاکم بر اتحادیه اروپا با رژیم صهیونیستی؟
آقای غفاری: الآن سالهاست که یهودستیزی و صهیونیسم ستیزی از سوی دستگاه‌های اطلاعاتی، قضایی و دولت‌های اروپایی به عنوان یک دستورالعمل پیگیری می‌شود، یعنی الآن در جنگ غزه هم مشاهده می‌کنیم. شما حتی اگر در کشور اروپایی ساکن باشید، اعتراضی کنید به نسل کشی در غزه، سیاست‌های نتانیاهو؛ یعنی عملاً به اسرائیل و به یهودیت توهین کردید. آمدند این همسان سازی کاذب را انجام دادند.

سؤال: چیزی داشتند تحت عنوان یهودستیزی؛ تفسیری از آن در این چند سال خصوصاً اخیراً ارائه دادند که بگویند انتقاد از حکومت اسرائیل؛ نوعی یهودستیزی است.
آقای غفاری: و حتی سیاستمداران رژیم صهیونیستی یعنی فراتر از بحث حکومت؛ ما بر همین مبنا مشاهده می‌کنیم که اولاف شولتز؛ صدراعظم آلمان می‌آید یک جمله‌ای را می‌گوید که حتی نتانیاهو هم آن ادعا را نکرده است، صراحتاً اعلام کرد که رژیم صهیونیستی هیچ گونه قاعده و قانونی را در عرصه جهانی نقض نکرده است؛ یعنی موضوعی که حتی خود صهیونیست‌ها هم به آن معتقد نیستند. پس ما در اینجا فراتر از رفتار یک فرد یا یک سیاستمدار را شاهد هستیم. ما شاهد ساختاری هستیم که در آن صهیونیسم ستیزی اولاً مترادف با یهودستیزی به شکل عامدانه در نظر گرفته می‌شود و دوماً مصداق یابی آن هم از سمت دولت‌های غربی انجام می‌گیرد.

رفتار دوگانه غرب با حقوق بشر

آقای غفاری: با همین مقدمه می‌توانیم این مقایسه تطبیقی را انجام دهیم بین رفتار سال گذشته کشور‌های اروپایی در قبال اغتشاشات ایران و سکوت خاص آن‌ها و حتی حمایت مطلق آن‌ها از نسل کشی در غزه. بار‌ها تا الآن صحبت شده از رفتار‌ها و رویکرد پارادوکسیکال غرب در قبال هم مفاهیم، هم در قبال مصادیق. یعنی مفاهیمی مثل آزادی حقوق بشر و دموکراسی را خلق می‌کنند، آن را به گونه‌ای تعریف می‌کنند که بتوانند مصادیق مد نظر خود را با آن تطبیق دهند و فراتر از آن می‌آیند هر گونه اقدامی را که ببینند مغایر با منافع خودشان است را در پارادایم تعریف مفهومی و مصداقی خودشان از آن می‌آورند.

آقای غفاری: نتیجه این روند را مشاهده می‌کنیم، شکاف دولت‌ها و ملت‌های غربی. یکی از پدیده‌ای که در جریان جنگ غزه رخ داد و بی سابقه هم بوده، این بوده که ملت‌های اروپایی روایتگری سیاستمدارانشان هم از مفاهیم حقوق بشری و هم مصادیق آن را کامل پس زدند. یعنی گفتند این شبکه قدرتی که بین دولت‌ها و رسانه‌ها ایجاد شده و سعی می‌کند تصویر کاذبی از نبرد غزه را ارائه دهد، این تصویر یک تصویری نیست که همان انعکاس واقعیت باشد. آن را اولاً پس زدند، ما این را هم در خیزش‌های عمومی  در اروپا، در لندن آن تظاهرات بی سابقه را دیدیم. در خود آلمان و فرانسه با وجود جرم انگاری‌هایی که در مورد بحث صهیونیست ستیزی و یهودستیزی شد این روند را مشاهده کردیم.

سؤال: به یکی از نظرسنجی‌هایی که دانشگاه هاروارد انجام داده بود اشاره کردیم.
آقای غفاری: اصلاً به شدت یکی از موضوعاتی که الآن حتی مؤسسات نظرسنجی به آن ورود پیدا کردند این است که افکار عمومی غرب تا چه اندازه‌ای با سیاست دولت هایشان و سیاست رسمی شان در قبال جنگ غزه موافق هستند. در کشوری مثل آلمان یا حتی در فرانسه یعنی جایی که دولت مکرون سعی می‌کند در ظاهر یک بازی بینابینی را نسبت به کشور‌های اروپایی در پیش بگیرد، ما شاهد بودیم که اکثریت قریب به اتفاق حتی می‌توانیم بگوییم یعنی شاید ۲۰ تا ۳۰ درصد از شهروندان در نهایت با این سیاست‌ها موافق بودند، این جا یعنی هم رفتار دولت هایشان را پس زدند و هم آمدند آن پس زمینه و فرامتنی که دولت هایشان در آن بازی می‌کنند پس زدند، هم صهیونیسم را پس زدند. یعنی اینجا فقط ما مسأله را نباید معطوف به جنگ غزه و یک حادثه بدانیم. یک کلام؛ روند و روندی در کشور‌های اروپایی شکل گرفته که به نظرم می‌آید در جنگ غزه تازه آثار و تبعات آن را مشاهده خواهیم کرد.
سؤال: اشاره کردید به این که این‌ها وقتی به حقوق بشر می‌رسند، تعاریفشان را مبتنی بر مصادیق دلخواهشان ترسیم و تعریف می‌کنند، ولی گاهی اوقات یک موضوع را به طور خاص بگذاریم وسط؛ مثلاً بحث حقوق رسانه‌ها و خبرنگاران، شاهد بودیم مواقعی افرادی که به ظن یا اتهام جاسوسی مورد پیگرد قرار گرفتند اشتغال به فعالیت رسانه‌ای داشتند در جایی مثلاً فرایند قضایی را طی می‌کردند، این‌ها دست زدند به انواع تحریم ها، محکومیت‌ها و تبلیغات، مقامات اتحادیه اروپا، اما همین امروز تعداد شهدا و کشته‌های خبرنگار که برخی از این‌ها شهروندان اروپایی بودند و کشته شدند در غزه به ۸۰ نفر رسیده، اینجا که واقعاً تعریف یکسان است. به هر حال خبرنگار؛ خبرنگار است، یک جایی تعقیب قضایی ممکن است تحریم‌هایی را علیه یک کشور وضع کند، یک جای دیگر ۸۰ خبرنگار کشته می‌شوند، اما اتفاقی نمی‌افتد.
آقای غفاری: این جا دو نکته وجود دارد؛ اول در مقدمه سؤالی که فرمودید و بعد هم در خصوص خود پاسخ سؤال، اروپایی‌ها حتی در خاک اروپا هم به روزنامه نگارانی که منتقد رژیم صهیونیستی و ماهیت آن هستند  رحم نمی‌کنند. ما اخراج کاریکاتوریست روزنامه گاردین را بعد از چهل سال فعالیت دیدیم. در جریان توهین و هتاکی نشریه شارلی اِبدو به ساحت پیامبر گرامی اسلام شاهد بودیم که امانوئل مکرون و دیگر مقامات اروپایی آمدند اعلام کردند روزنامه نگار هستند و از حق آزادی برخوردارند، اما ما می‌بینیم که انتقاد از سیاست و نسل کشی یک رژیم اشغالگر را به مثابه خط قرمزی پررنگ تعبیر می‌کنند.

سؤال: یعنی این چتر و تابلوی آزادی بیان فقط قرار است نگهبان برخی مفاهیم مورد تمایل آن‌ها باشد.
آقای غفاری: برخی مفاهیم، منافع و سیاست ها، ما این جا حتی از مفاهیم هم بالاتر می‌رویم. بعد نکته دیگری وجود دارد، بله در این جا از یک تکنیکی اکثر رسانه‌های غربی استفاده می‌کنند، اولاً این ادعا که رسانه‌های غربی مستقل هستند یک ادعای کلیشه‌ای است که در خود غرب هم مطرح می‌شود. اکثر رسانه‌ها یا وابسته به احزاب حاکم هستند یا احزاب مخالف. مثلاً در دولت آلمان الآن سوسیال دموکرات‌ها صدراعظم را انتخاب کردند و حزب دموکرات مسیحی هم که قبلاً آنگلا مرکل صدراعظم آلمان بود به نمایندگی از آن حزب؛ حزب رقیب است. اما می‌بینیم که رسانه‌های این دو جریان که باهم اختلاف سیاسی دارند در قبال مسائل داخلی، سر بحث سانسور کشته شدن خبرنگاران باهم به توافق می‌رسند. ما این قضیه را خیلی جا‌ها دیدیم.

سؤال: یعنی پیوند ساختار سیاسی؟
آقای غفاری: احسنت، اینجا ساختار آن‌ها را مجبور می‌کند و آن‌ها هم خودشان هم جزو ساختار هستند و هم ساختارساز. یعنی اینجا رسانه‌ها عملاً جزئی از این پازل محسوب می‌شوند. عین دموکرات‌ها و جمهوریخواهان که در آمریکا رسانه هایشان یک خط قرمز راجع به حادثه ۱۱ سپتامبر دارند، یعنی می‌گویند ورود به این پرونده و بررسی ابهامات، بعد از آن هم بیش از دو دهه از آن حادثه؛ خط قرمز ماست. عین همین موضوع را راجع به بحث صهیونیسم، جنایت صهیونیست‌ها و موارد جزئی‌تر دارند. بنابراین ما در این جا با یک نقض حقوق رسانه‌ای و نقض حقوق بشر سیستماتیک در غرب مواجه هستیم که نه ناظر به جنگ غزه است و نه در آینده ناظر بر موضوعات محدود خواهد بود.

سؤال: یک اتفاق واحد؛ حمله هدفمند به مدارس و بیمارستان‌ها و همین طور قطع آب، برق و امکانات اولیه به طور مشخص وقتی توسط صهیونیست‌ها رخ داد خود وزیر جنگ رژیم صهیونیستی هفته اول گفت که آب، برق و مواد غذایی را قطع می‌کنیم یعنی چیزی نیست که اتهام باشد، سیاست اعمالی هم نه، اعلامی رژیم در عالیترین سطح؛ این بوده و همین اقدام را مثلاً به صورت مشابه وقتی اتهام می‌زدند به روسیه؛ جنایت جنگی اعلام می‌کردند.
آقای غفاری: من اول اتفاقاً خیلی دوست دارم راجع به این شخصیتی که این جملات را می‌گفت یک نکته کوتاهی عرض کنم؛ فون درلاین؛ وزیر دفاع آلمان بود و یکی از نامزد‌های ریاست ناتو بعد از یِنس اِستولتِنبرگ؛ دبیرکل فعلی ناتو محسوب می‌شود. 

سؤال: یعنی فقط یک شخصیت سیاسی نیست، کاملاً نظامی است.

آقای غفاری: نه یک شخصیت نظامی است و یکی از اتهامی که به او وارد است از سمت گروه‌های مستقل اندک در غرب، این است که پایگاه رامشتاین در آلمان را تبدیل کرده به اتاق عملیات آمریکا. چنین فردی قطعاً وقتی پشت تریبون می‌آید و می‌خواهد تفسیر کند مسأله جنگ غزه را نباید از او انتظاری جز این داشت. یعنی اساساً آن وظیفه و آن ماهیت و دستورالعملی است که برای فون درلاین تعریف شده و ارتباط خود را با واشنگتن و رژیم صهیونیستی بر مبنای همان دستورالعمل تعیین می‌کند. چطور ما می‌توانیم از چنین فردی انتظار داشته باشیم که حتی با فرض مواضع اعلامی رژیم صهیونیستی بیاید در مقابل آن‌ها موضع گیری کند و این موضوع هم باید دقت کنیم؛ این که الآن به تازگی مقامات اروپایی و حتی برخی مقامات جو بایدن آمدند در ظاهر اعلام می‌کنند ازجمله خود رئیس جمهور آمریکا، این که اعلام می‌کنند که رژیم صهیونیستی باید مراقب غیرنظامیان باشد، این‌ها مواضع الآن آنهاست که یکی به سبب فرسایشی شدن جنگ و هزینه آن برای غرب و رژیم صهیونیستی و دیگری به واسطه خیزش افکار عمومی کشورهایشان علیه سیاست رسمی آن‌ها در قبال جنگ غزه رخ داده است.

سؤال: یعنی یک تاکتیک است؟
آقای غفاری: احسنت، تاکتیکی است برای یک تنفس و به یک نوعی فرار از این موقعیت. اما موضع کلان آنها؛ همان موضعی بود که هفته گذشته دیدیم؛ وتوی قطعنامه آتش بس توسط دولت آمریکا و رأی ممتنع کشور‌های اروپایی.

مجری: انگلیس.

آقای غفاری: بله، رأی ممتنع خود انگلیس. ما وقتی مجموع این شرایط را در کنار هم قرار می‌دهیم، متوجه می‌شویم که یک پازل چیده شده از سمت جریانات رسمی قدرت، جریانات غیررسمی قدرت در غرب و رسانه ها. این‌ها دارند همدیگر را تکمیل می‌کنند و سعی می‌کنند که آن تصویر بیرونی را به گونه‌ای منعکس کنند که یا با استفاده از تکنیک اغراق یا استفاده از تکنیک سانسور یا وارونه نمایی یا سکوت به گونه‌ای می‌خواهند این بازی را تنظیم کنند که آن صحنه اصلی پازل و آن تصویری که در ابتدا تعریف کردند بر هم نخورد و آن تطهیر یک رژیم کودک کش و غاصب است. اما نکته اینجاست که در اینجا زمان تبدیل به کاتالیزور و عاملی تسریع کننده علیه این سیاست کلان شده است. این سیاست شاید سیاست فریب تاکتیکی در عرض یک هفته اول نبرد تا حدی پاسخگو بود، اما الآن دیگر نیست، یعنی الآن نه تنها جهان اسلام، نه تنها آمریکای لاتین و آفریقا بلکه الآن اروپا و آمریکا این روایتگری رسمی و روایتگری جریانات قدرت از جنگ غزه را دارند پس می‌زنند.

مجری: ما صحبت‌های رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا را دیدیم، برخی از نمایندگان پارلمان اروپا ازجمله اسکاتلند، ایرلند خصوصاً خیلی معروف شدند. به تازگی یک کلیپی هم منتشر شده از مارک بوتنگا که نماینده بلژیکی پارلمان اروپاست، این نمایندگان صحبت‌های متفاوت از سوی اتحادیه اروپا مطرح می‌کنند.
(پخش بخشی از صحبت‌های مارک بوتنگا که نماینده بلژیکی پارلمان اروپا)
سؤال: این صحبت‌ها را دیدیم، به لفظی اشاره شد تحت عنوان همدستی، چرا این نمایش پارلمان اتحادیه اروپا، کل اتحادیه را همدست نسل کشی و جنایات رژیم در غزه می‌داند.
آقای غفاری: بخشی از این موضوع ناظر است به همکاری علنی که بین رژیم صهیونیستی و اتحادیه اروپا وجود دارد و بخشی از آن‌ها ناظر است بر همکاری‌های پنهانی که برخی اسناد آن‌ها منتشر شده یعنی آشکار شده و برخی از آن‌ها در آینده آشکار می‌شود. به عنوان مثال سندی که اخیراً افشا شد مبنی بر این که یک همکاری اطلاعاتی بین آمریکا و فرانسه انجام گرفته در شناسایی مناطق گوناگون غزه برای گرا دادن برای بمباران که خیلی از ساکنان آن مناطق هم اکثراً غیرنظامی بودند. یا مثلاً انعقاد یک پیمان دفاعی محرمانه بین برلین و تلاویو در خلال خود جنگ غزه که وزیر دفاع آلمان و وزیرجنگ رژیم صهیونیستی باهم منعقد و سریع عملیاتی کردند. پس در این جا همان طور که عرض کردیم یک جمع بندی از بحث داشته باشیم؛ همان طور که عرض کردم ما در اینجا فقط سکوت بازیگران اروپایی را نمی‌بینیم یا فقط همراهی سیاسی آن‌ها با رژیم اشغالگر قدس را مشاهده نمی‌کنیم، نه، ما یک همپوشانی و هم افزایی همه جانبه در این نسل کشی را مشاهده می‌کنیم. این که برخی از نمایندگان پارلمان اروپا بعد از بیش از هفتاد روز، الآن می‌آیند چنین مواضعی را مطرح می‌کنند، اولاً در همان ساختاری که عرض کردم باز خود جای خرسندی دارد، اما فراموش نکنیم ساختار باز همان ساختار است، یعنی احزاب اروپایی که وقتی می‌خواهند نمایندگان خود را راهی پارلمان اروپا کنند، قطعاً به آن‌ها تفهیم می‌کنند که چه خطوط قرمزی را در بروکسل یا استراسبورگ رعایت کنند.